Jesień i ludzka podłość!

Spalskie lasy są przepiękne,

są pokryte całe dywanem z liści

Ponieważ na wczoraj zapowiadano ostatni piękny dzień i ciepły, to wybraliśmy się do Spały naszej ukochanej, na spacer i kolację z naszymi psami. Jest tam taka fajna restauracja, w której ogródku można zjeść będąc z psami, jedzenie dobre, atmosfera miła, a właściciel to dobry i wrażliwy człowiek. Ale po kolei. Zapowiadała się piękna i rodzinna niedziela, my, z nami nasze ukochane psy, ogródki przy restauracji  otwarte, dodatkowo wcześniej był tam Hubertus, o czym nie wiedzieliśmy, ale dzięki temu było jeszcze targowisko z rękodziełem i starociami, więc szczęśliwi postanowiliśmy zostawić psy w aucie przejść szybko po targowisku, a następnie już z psami na spacer i kolację. Spacer był udany suka nasza wytarzała się w jakiejś padlinie, więc była przeszczęśliwa, my głodni i zadowoleni,  że tak bardzo nie śmierdzi jednak jak by na to wskazywał szał tarzania w jaki wpadła. No więc na kolację wracamy do miasteczka, kierujemy się do restauracji, a tu przed samym stolikiem biegną na nas dwa ogromne psy skundlone owczarki, ale wielkie, i zaczynają walkę z moim Arrowkiem. Arrowek jest psem łagodnym, który zawsze ustępuje, dopiero przyparty do muru zaczyna wściekle atakować, nigdy sam nie zaczyna, woli odpuścić, suka zaczęła tez atakować, mnie przewróciły, zaczęliśmy odciągać te obce psy i wołać właściciela, odważyliśmy się je straszyć i dotykać, bo było dość jasne, że agresje wykazują tylko w stosunku do Arrowka, chyba chodziło o zapach, uderzałam końcówką smyczy aby odwrócić ich uwagę i aby się już więcej nie szczopiły, Michałek złapał tego ogromnego i zaczął go odciągać, ja się darłam o właściciela, wypadła na te krzyki kelnerka i zaczęła pomagać Michałkowi odciągać je ode mnie i moich psów. Pobiegłam do auta z psami, w międzyczasie napadliśmy na tą kelnerkę myśląc, że to jej psy, psy oczywiście pobiegły za nami do auta, kelnerka powiedziała, że one nie mają właściciela. Wyobraźcie sobie, dwa wielkie, potężne psy, miasteczko pełne turystów z dziećmi i psami... Nie zastanawiając się, gdy już nasze były bezpieczne, zamknięte w aucie wróciliśmy z tymi dużymi psami do restauracji ustalić jak mogło dojść do sytuacji, że w centrum miasteczka napchanego ludźmi biegają  sobie dwa piękne psy i stanowią zagrożenie dla wszystkich również dla siebie. Psy szły grzecznie za nami jak nasze, okazały się być nie tylko wielkie i piękne, ale i słodkie i miłe, w restauracji powiedziano nam, że od rana biegają po okolicy i że ktoś je musiał tu porzucić, a w ogóle to nie pierwszy taki przypadek, nie będę już opisywać przeprawy z policją, w każdym razie postanowiliśmy zająć się tą sytuacją i rozwiązać problem psów. Poradzono nam porozmawiać z właścicielem restauracji, który okazał się być bardzo kulturalnym i miłym panem, sam już ma jeśli dobrze pamiętam siedem przygarniętych psów, a i tak rozważał zajęcie się tymi, syn ukrócił jednak jego zapał. Stanęło na tym, że zadzwoniliśmy do wójta Spały aby pomógł rozwiązać problem, obiecał zająć się sytuacją, a miły właściciel restauracji zaopiekować do tego czasu, tak więc po krótkiej kawie mogliśmy wrócić do domu, dziś zadzwonimy wieczorem spytać jak sprawa się zakończyła, ja jestem troszkę poobijana, ale na szczęście psy moje są całe. Czy ogrom ludzkiej podłości mieści Wam się w głowie, bo mnie nie.