Osada Leśna w Kole, jak dzik ugryzł Michałka, oraz grzybobranie bez grzybów.

A wszystko to w piękny niedzielny dzień. Najpierw był spacer z huskymi, miał on być wielogodzinną wyprawą do lasu, ale Małą Asia i Luna zostały źle zapięte, do tego pierwszy raz w obroży i na lince, tak więc spacer był obrzeżem lasu i polami do domu. Ale ja naszykowana psychicznie na cały dzień, sałatka zrobiona, końcówka mojego najnowszego wytworu piekarniczego (o tym na sam koniuszek wpisu) spakowana do torby, więc mówię na grzyby jedziemy, już bez psów. Pojechaliśmy, a tu ludź obok ludzia, wszystko z patykami i koszami w rękach, to nic, że każdy ma po dwie bidy w koszyku, bo wszystko z całego lasu wydrapane, wszyscy twardo idą nie podnosząc głowy z nad ziemi. My też idziemy, idziemy, idziemy i nic. Pojechaliśmy dalej, wyglądając lasu grzybowego i miejsca na samochód, a tu każdy wjazd do lasu oblepiony samochodami z każdej strony. Jedziemy, jedziemy aż zgłodniałam, mówię więc do M. zatrzymamy się choć na spacer i zjemy wreszcie.

Przed nami rozpościerał się pusty las liściasty, grzyby nawet gdyby były, to tak jakby ich nie było, ale w końcu zjadłam, zeszliśmy ze ścieżki na spacer po lesie, a tam polana zieloniutka ukryta w środku.

Nie polana, a woda, czy woda na polanie, tego nie wiem, ale były żaby, żaby jesienne, ubrane w piękne liściasto-jesienne sukienki, tylko ruch zdradzał ich obecność, dla oka były niedostrzegalne.

Nie chciały długo pozować i w końcu pouciekały oburzone moją natarczywością, jak gwiazdy przed nachalnymi paparazzi. Wróciliśmy do samochodu, ale wracać do domu nie mieliśmy chęci, dojechaliśmy przecież w tych naszych poszukiwaniach do samego Koła, a w Kole jest przecież Osada Leśna ze zwierzętami, postanowiliśmy ją odszukać. Znaleźliśmy. A tam:

sarny, dziki, osiołki, konie, kaczki, kozy i jeszcze wiele innych, a wszystko zgodnie, ufnie, wszystkiego można dotknąć, można dzikowi małemu dawać żołędzie, tylko oszukiwać nie można, M. również chciał dotknąć dzika i wyciągał rękę, ale pustą bez jedzenia i dzik go ugryzł boleśnie, na co M. zareagował - bólem, zdziwieniem i zachwytem i zapragnął mieć własnego dzika, tylko, że w Polsce chyba nie wolno... niestety... tak czy inaczej zakochał się w dziku, w jego dzikim charakterze bez pamięci, mówi, że będziemy go odwiedzać systematycznie, bo on kocha tego dzika. Dzik mały zresztą za nami wszędzie łaził, podobnie zresztą jak ukochane zwierzątko M. - koza. To cudowne miejsce, takie naturalne, symbiotyczne, do któtego na pewno będziemy wracać:-)

A na koniec, mój chlebek, eksperymentuję ostatnio z przepisami chlebowym. Mój ostatni eksperyment, okazał się przepyszny, dziś będę robić jego wariację z figami suszonymi, przypomina benedyktyński Chleb Pielgrzyma i chlebek turecki zarazem, zainteresowanym z chęcią podeślę przepis.

Dziewczyny - specjalnie dla Was przepis, jest pracochłonny nie ma co mówić, ale pyszny i jak to z własnymi chlebami - im starszy tym lepszy, najlepszy na drugi i trzeci dzień, ja piekę ok. 25min. w termoobiegu i zamiast rodzynek figi dziś dałam. Można robić kanapki na słodko - ten chlebek, banan w plasterki i polać miodem, lub zamiast miodu masło orzechowe; można też konkretniej, plaster czy pieczonego kurczaka, czy szynki i do smarowania pół na pół majonez z chrzanem, a najlepiej sam chrzan jabłkowy, ale w moich okolicach nie do zdobycia:-(