Sprawozdanie z ”Konikoniady 2013”.

Na dworze jedyne 39, 8 stopni w cieniu. Siedzę więc w domu i piszę sobie o “Konikoniadzie 2013” w Złotym Potoku, która odbyła się właśnie dzisiaj, przy raczej ekstremalnych warunkach pogodowych.

Piszę to dla tych wszystkich, którzy wciąż uważają, że konik polski to stworzenie złośliwe, nieposłuszne i nie nadające się do niczego.
Oraz dla tych, którzy już wiedzą, że konik polski to inteligentne, obdarzone własną wolą, lojalne, dzielne i wytrzymałe zwierzę.

Konie zaliczyły polową wierzchową próbę dzielności. Godzina jazdy:
stępem ( 5 minut) 
kłusem ( 3 minuty )
galopem ( 1 minuta ) , i te cykle powtarzamy , aż upłynie godzina.
Przed jazdą, oraz po mierzy się koniom tętno.
Wypadkowa punktacji i pomiarów daje wynik próby.
Czyli nie zawsze najszybszy koń zwycięża, ale często ten, który najmniej się zmęczył.
A wszystko to w temperaturze ponad 35 stopni. Koniki polskie dały radę, oprócz jednej klaczy, która nie chciała.

Następnie były zawody dla najmłodszych - tu też koniki polskie nie miały się czego wstydzić. Były grzeczne i posłuszne.

Gdzieś tam był też konkurs orki, ale nie zdążyłam zrobić zdjęć w tym roku, więc wstawiam stare, sprzed 2 lat.

Jak również konkurs powożenia, też nie sfotografowałam, więc wstawiam zdjęcie z poprzedniej edycji.

Potem była “Konikoniada” właściwa, czyli tor przeszkód dla koników polskich.

slalom,
przejście przez bramkę,

przeniesienie piłeczki z jednej beczki na drugą,

zygzak,

skok przez przeszkodę,

bieg przez wodę

i meta!

I nagrody!

W międzyczasie 2 ogiery z naszej “Stadniny Izery”oraz jeden z województwa Lubuskiego otrzymały licencję hodowlaną, czyli wpis do Księgi Stadnej Rasy Konik Polski.

Koń jest mierzony: wysokość w kłębie, obwód klaty, obwód pęciny, wnikliwie oglądany, i oceniany: głowa, tułów, nogi, kopyta, typ i pokrój, następnie oceniany jest ruch w kłusie i stępie. Wszystko to razem do kupy daje ocenę konia. Nasze dwa wypadły dobrze, a ten trzeci też nie najgorzej. Oczywiście nie jest tak, że każdy koń dostaje licencję. Oceniający są raczej surowi ( zwłaszcza w przypadku ogierów ),  i tylko prawidłowe konie mają szansę na wpis do Księgi Stadnej.
Miłym akcentem był ogier z Lubuskiego - Mętlik - jest to nasz pierworodny urodzony w Mlądzu źrebak, taki był malutki, i wyrósł na rosłego, pięknego ogiera. Zobaczyliśmy go po raz pierwszy po 3 latach i było na co popatrzeć.

Mętlik 4 lata temu

i teraz

Pozostaje teraz jakoś przetrwać ten piekielny upał, czekając z utęskinieniem na zapowiadane na jutro opady deszczu.

Niech żyje konik polski!