It's a girl!

Czekalimy, czekali, i się doczekali! Lepaja w końcu się oźrebiła! Wczoraj wieczorem nie chciało mi się iść na letnie pastwisko obmacywać wymienia, jako, że lało nieziemsko. A z drugiej strony, w dzień macałam, i twarde było, chociaż świeczek ani śladu. Więc - na dwoje babka wróżyła.

na letnim pastwisku

Mgiełka z przodu, Lepaja z tyłu jeszcze z brzuchem bo wczorajsza

Korsa też nie miała żednych świeczek ani nawet specjalnie twardego wymienia, ale , świnia jedna, urodziła źróbkę specjalnie w te półtora dnia, co musieliśmy pojechać do Holandii (ja oczywiście wyprorokowałam, że z pewnością oźrebi się po naszym powrocie). Więc ja już sobie samej nie wierzę, koń i tak zrobi co chce, niezależnie od ilości przeczytanych przeze mnie książek, artykułów na internecie i wieści na innych blogach.

No, to dziś rano, świat taki piękny po deszczu, poszliśmy z Nikolasem na górę, coby sprawdzić. Koni nie było widać, pastwisko duże, górka, dolinka, krzaczek, poszłam dalej, i dalej, i dalej,  w końcu widzę, całe stado leży i śpi, oprócz Dirki i Lepai. A u Lepai pod nogami, coś leży. Podeszłam spokojnie, bo Lepaja z tych bardziej płochliwych jest, a tu źrebaczek się zerwał z trawy, bardzo śliczny, jak zwykle. Obejrzałam matkę - cała, ze sromu nic nie wisi. Obejrzałam źrebaka, okazało się, że jest klaczką, wyższą w pierwszym dniu życia niż wszystkie już urodzone źrebaki. Nawet pogłaskać się dała, może z zaskoczenia.

No dobra, łożysko jednak wypadałoby znaleźć. Pastwisko duże, ponad 9 ha, jest gdzie szukać. To po śniadaniu poszliśmy, chodzimy, chodzimy, we czwórkę, bo moi rodzice przyjechali w odwiedziny, i nic, pewno lisy zjadły i już nie warto szukać. Pochodziłam jeszcze trochę po śladach ( Winnetou się kłania) i znalazłam. I znowu rozterki duchowe, całe ono czy niecałe... Ja nie weteryniarz. Ale od czego nowoczesne techniki. Łożysko sfotografowałam, weterynarce e-mailem przesłałam, ona wydała e-opinię: wygląda na całe. Uff.....

A źróbka ( odpukać), ssie jak stara źróba, smółkę oddała (leżała obok łożyska), więc też kłopot z głowy, pępowina urwana właściwej długości, a sraka jaskrawopomarańczowa po nogach leci również zgodnie z normą.
Oto ona, nasza nowa klaczka o wdzięcznym imieniu Laszka.

Lepaja z Laszką

A teraz znowu pada, ale przyjemnie, ciepły prysznic, niezbyt intensywny. Roboty ogrodowe czekają, posadzili my pół żywopłotu w międzyczasie dzisiaj, ale trzeba drugie pół posadzić. I dalie, i fasolę, i to i to i tamto. A chwasty rosną i rosną...Brrr....