Obrońcy praw zwierząt...i inne

Od jakiegoś czasu kłębią mi się po głowie różne myśli, zaczęło się to od dyskusji w mediach o rytualnym zabijaniu zwierząt, a może wcześniej, może wtedy gdy pewien wieśniak niewykształcony, zapytał mnie - a co za różnica czy weterynarz podał Twojej suce środek poronny, czy jakby je zabić zaraz po urodzeniu? To mi dało do myślenia on mnie zaskoczył i spowodował lawinę pytań w mojej głowie. Bo właściwie co za różnica, życie się już rozpoczęło i kształtowało, więc o za różnica? Bo życie jest dopiero gdy jest świadome, a kiedy rodzi się świadomość i czym jest? Możliwością postrzegania zmysłami, a co z pamięcią płodową i kształtowaniem płodowym, mówi się, że płód reaguje na to co przeżywa matka, wiec gdzie i kiedy zaczyna się życie, zaraz po narodzinach? przecież nie wszystkie zmysły w momencie narodzin są w pełni aktywne? A może chodzi tylko o komfort estetyczny, moja suczka bardzo estetycznie poszła na strych, a ja znalazłam po kilku dniach tylko niewielkie ślady krwi, gdyby małe się urodziły cały zabieg byłby bardzo wstrząsający, ale dlaczego? Przecież de facto było życie nie ma życia, więc dlaczego jest różnica? Wieśniak mordujący zostałby powieszony przez obrońców zwierząt za zabójstwo  szczeniaków kilka minut po narodzinach ich, ja za zabicie ich przed narodzinami, zostałabym nazwana świadomą osobą nie przysparzającą światu niechcianych szczeniąt, czy to jest logiczne?

Kolejny problem, to jak już wspomniałam mam z tymi rytualnymi zabójstwami zwierząt, niby wszystko w porządku, nie chcemy aby zwierzęta cierpiały, ale czy aby na pewno? Czy o to na pewno chodzi, i o co właściwie chodzi, chodzi o to żeby nie przysparzać cierpienia zwierzętom, ale wszystkim zwierzętom, czy tylko wybranym??? A jeśli tylko wybranym, to dlaczego tym konkretnym gatunkom, a innym już nie?  Cały świat nauki, tak bardzo świadomy cierpienia zwierząt powiedział nie kategoryczne takim praktykom, a ja się zastanawiam dlaczego? Bo dlaczego nie pozwalamy aby zwierze rytualnie zabijane nie mogło umierać do kilkunastu minut, a pozwalamy sprzedawać trutki na szczury, w wyniku których umierają w kilkudniowych męczarniach szczury, myszy i koty, bo występują one w tych samych miejscach i wszystkie umierają tak samo, jest to wyjątkowo wyrafinowany specyfik, ta trutka, powoduje, że zanika wit. K w organizmie, co prowadzi do krwotoków, które powodują długotrwałą i bolesną śmierć. Miałam okazję obserwować taką śmierć, trutka dopuszczona do obrotu i bardzo chętnie powszechnie stosowana w mieście i na wsi, mój kot zjadł ją, bo ponoć koty bardzo lubią jej smak, kot mój najpierw zaczął krwawić z uszu, później pyszczka, cierpiał strasznie, jęczał... ta śmierć trwała trzy dni!!! Czy na takie cierpienie pozwalamy, no chyba tak, skoro sprzedajemy tą trutkę.A szczury? Tak się składa, ze będąc nastolatką hodowałam szczura, nie różni się niczym od kota i psa, przywiązuje się do człowieka, jest ufny i wierny, tylko gryzie co popadnie i nie załatwia się do kuwety, jest posłuszny, przychodzi na wołanie, przyjacielski, ale on może umierać długo i boleśnie... Dalej mój mózg zaczął rozważać polowania, przeciwnikom rytualnych zabójstw chodzi o te kilkanaście minut, a ja się zastanawiam czy zawsze myśliwy zabija jednym strzałem? A jeśli nie, to ile minut upływa między pierwszym strzałem, a następnym, gdy myśliwy dojdzie wreszcie do zwierzyny upolowanej, ale jeszcze żyjącej i zda sobie sprawę, że jednak trzeba dobić? Czy ktoś mierzył czas między pierwszym strzałem, a następnym???

Jedźmy dalej, podążając za moimi myślami, obrońcy zwierząt ratują konie przed rzeźnią, a ja się zastanawiam dlaczego? Jaka jest różnica między koniem, a kozą ??? Po jakimś czasie obracania problemu w głowie, dochodzę do wniosku, że różnica jest w umyśle ludzi z miasta, którzy nigdy nie widzieli kozy. Ja hodowałam kozy i hoduję konie, jedną z bardziej inteligentnych ras koni i obawiam się, że konik polski nie różni się od kozy zbytnio, reaguje na człowieka, przywiązuje się i tworzy silne więzi stadne, trzy z moich kóz reagowały na wołanie, kochały pieszczoty, i przywoływały mnie nerwowo gdy się oddalałam, dlaczego więc nie ratujemy kóz, a konie już tak. Kiedyś czytałam artykuł o dziewczynce ze Stanów, której rodzice zabronili jeździć konno, dziewczynka ta nie poddała się jednak i osiodłała uwaga.... krowę! Krowa nie tylko dała się osiodłać, ale i ujeździć i pokonywać tor przeszkód, co powoduje więc, że absolutnie nikomu nie przyjdzie do głowy ratowanie krów przed rzeźnią?

My wszyscy różnicujemy życie, jedno jest bardziej wartościowe inne mniej, jesteśmy skłonni chronić jedne gatunki kosztem innych, nie widząc w tym niczego złego, ale czy tak powinno być? Kiedyś rozmawiałam z wegetarianką, spytałam ją jak radzą sobie osoby nie jedzące mięsa, a hodujące zwierzęta mięsożerne, z kupowaniem mięsa, czyli przykładaniem jednak ręki do przemysłu zabijania. Odpowiedziała mi, że ona ma wybór, a taki pies czy kot nie, w pierwszym momencie ta odpowiedź wydała mi się bardzo przekonująca, ale później dotarło do mnie, że nieprawda, ona też ma wybór, może nie hodować zwierząt mięsożernych i nie stwarzać popytu na mięso i nie przyczyniać się tym samym do tego przemysłu mięsnego.
Tak bardzo chcielibyśmy wszystko kontrolować, ten holokaust dla zwierząt, który stworzyliśmy też, a chyba czas uderzyć się w pierś i przyznać, że człowiek to zwierze ograniczone i niedoskonałe, co nie oznacza, że nie powinno się zmieniać, rozwijać i udoskonalać, ale powinno być świadome swoich braków i nie szukać prostych odpowiedzi i rozwiązań, bo one, nie zawsze mają zastosowanie, choć są bardzo pociągające, często odpowiedzi proste są tylko prostackie i głupie.
Najświeższe myśli jakie przychodzą mi do głowy, to takie, które wskazują na zdjęcie poczucia winy za ten nasz przemysł mięsny, już sama hodowla zwierząt na mięso jest okrucieństwem i my sobie świetnie z tego zdajemy sprawę, dlatego nie chcemy aby cierpiały jeszcze więcej, aby poczuć się trochę lepiej, ale to niczego nie zmienia, czy potrafimy się zmienić, obawiam się, że nie, to wartościowanie życia jest wpisane w naszą ludzka naturę, nawet Mark Rowlands, choć przestaje jeść mięso, bo można by powiedzieć za Gudzowatym "bo przyjaciół się nie jada", to i on idzie na kompromis i je ryby. Może więc odpowiedzią na nasza mięsożerna naturę powinno być nie zakłamanie, a empatia, w stosunku do każdego życia, bez względu do jakiego gatunku ono należy i nie przełączać transmisji z rzeźni pokazującej przerażenie krów stojących w kolejce do "humanitarnego ogłuszenia" przed odebraniem życia, a spotkałam się i z takimi opiniami wśród ludzi z miasta, że te hodowlane zwierzęta to jakieś inne gatunki, którym nie przeszkadza śmierć. Cóż hitlerowcy uważali, że Żydzi to podgatunek człowieka, dlatego łatwo im było pozbawiać ich życia, no bo skoro to właściwie nie człowiek, to nie myśli jak ja nie czuje jak ja, odczłowieczmy, a łatwiej nam będzie zabijać, no bo łatwo jest się wczuć w drugiego człowieka rozumieć jego ból i cierpienie, no bo ludzie wszyscy odczuwają tak samo, a jak ktoś nie jest człowiekiem...
To samo robimy ze zwierzętami, a one, tak samo wszystkie gatunki odczuwają strach, radość, złość, gdyby to nasz pies urodził się jako rasa mięsna w klatce...? Zakończę cytatem z Kołakowskiego:
" "Szacunek dla wszelkiego życia" jest hasłem absurdalnym, oznacza bowiem, że mamy szanować prątki gruźlicy i wirusy ospy: jesteśmy jednak żywymi organizmami,nie czystymi duchami, i nie możemy żyć nie niszcząc innych form życia.
Ktoś mógłby jednak rzec: ale z wielkim smutkiem myślimy o ziemi, na której nie byłoby słoni, tygrysów i goryli, wszystko jedno, czy jest z tych naszych dziwnych przyjaciół albo nieprzyjaciół jaki pożytek, czy nie. To prawda, ale - tak mówiąc - już jakiś pożytek ludzki mamy na oku, choćby estetyczny, a radowanie się pięknem i rozmaitością przyrody jest przecież naszym ludzkim przywilejem, każdemu znanym. Wiemy wprawdzie, że nie widzieliśmy nigdy nieprzeliczonych milionów gatunków, których szczątki martwe paleontologowie odgrzebują, i godzimy się z tym, bo nie godzić się nie podoba; lecz to nie powód, byśmy godzili się łatwo na eksterminację gatunków istniejących, choćby tylko względy estetyczne nami powodowały" - Kołakowski "Mini wykłady o maxi sprawach".

Nie bądźmy tylko zakłamani i nie wyobrażajmy sobie, że chroniąc przykładowo jakiś rzadki gatunek, kosztem eliminacji części populacji innego gatunku, robimy coś mądrego i szlachetnego, bo to nieprawda i zwykła obłuda wynikająca z naszej egoistycznej natury ludzkiej.