Instrukcja obsługi do huskyego

Nie jest mi łatwo to pisać, ale mimo wszystko muszę zarówno podjąć tą decyzję jak i napisać o rasie tej specyficznej kilka słów. Pierwszy pies w moim życiu pojawił się gdy miałam pięć lat, był to ogromny pies, kundel owczarka niemieckiego. Towarzyszył mnie i mojej rodzinie przez 12 lat, później była kilku letnia przerwa i pojawił się Biżu - najwspanialszy przyjaciel - najcudowniejszy towarzysz wędrówek - miał wadę genetyczną, zmarł po trzech latach, również był ogromny i agresywny w stosunku do obcych, gdy ktoś przechodząc obok powiedział dzień dobry, pies w odpowiedzi warczał:-) Kochałam go ponad wszystko. Później była znów przerwa kilku letnia bez psa i to był zdecydowanie czas stracony, życie bez zwierząt jest ubogie. Zawsze powtarzam, że nie czytając książek człowiek się czegoś pozbawia, żyje mniej intensywnie, bo czytając doświadczamy o wiele więcej w życiu i to samo dotyczy kontaktu i życia ze zwierzętami. Wystarczy mieć otwarty umysł i chłonąć wszystko, z książek i ze świata zwierząt, nie wychodząc z domu można żyć niezwykle intensywnie i rozwijać się, kształtować. To wspaniałe mieć psa, wiernego przyjaciela, opiekuna, towarzysza wędrówek i zabaw, ale nic nas nie przygotuje na psa husky. To typowy szpic, wilkopochodny (warto w tym momencie poczytać książkę o psach K. Lorenca), niezależny samowystarczalny, nieposłuszny, opierający relacje na hierarchii jaka panuje w watasze. Uciekinier i łowca nieprzeciętny mord ma we krwi,  gdy Arrowek uciekł i trafiła się suka z cieczką, to koczował przy niej ukrywając się w pobliskim lesie, a gdy zgłodniał, to polował na kury w gospodarstwie, więc teoria, że gdy zgłodnieje to wróci nie sprawdza się, trzeba taką kanalię odnaleźć i przywieźć do domu. Nie wyjdziemy bez smyczy na spacer, bo wrócimy bez psa, zeżre nam wszystko co się rusza, gdy uzna, że jest głodny (kurę, małego kota, jakiegoś gryzonia), te zachowania bardziej mają miejsce w większej grupie. Będzie też robić głodówki i musi od czasu do czasu zwymiotować, aby się oczyścić, zeżre też kupę innego zwierzęcia - kocią ze smakiem, a innego psa aby dostarczyć sobie florę bakteryjną gdy będzie karmiony zbyt czysto - taki jest jego organizm inny niż nasz z innymi potrzebami, dlatego powinien móc sobie zakopać jakąś kość na podwórku na jakiś czas, który uzna za odpowiedni, powinien też zjeść z ziemi a nie z czystej miski. I tak przechodzimy do karmienia - mięso i kości to podstawa, ale nie w dużej ilości - husky je mało, tak była rozwijana rasa, aby mało jadła, a była wytrzymała, dalej biały ser jajka (białko tylko ścięte, żółtko może być surowe), białe sery, mleko owoce warzywa - gotowane i rozgniecione, tak aby najbardziej przypominały treść żołądka roślinożercy, którego w naturze by upolowały i pożarły z treścią żołądka, podroby (serca, wątróbkę najlepiej. Tzw. wypełniaczem dobrze, aby był ryż lub kluski, po kaszy może być biegunka. Nie wolno absolutnie podawać cebuli, grzybów, cytrusów, czekolady, jakichkolwiek słodyczy, wędlin czy kiełbas, do zabawy lub na przegryzkę można podać kość bez mięsa, czy surową marchewkę, można też dać suchy chleb lub bułkę. Warto poczytać o diecie Barf, choć kości są znaczącym elementem diety wilczej. 
Należy ustalić hierarchię, jeśli trzeba, to przy użyciu siły, siła jest naturalnym elementem świata zwierząt, musi być używana tylko jeśli to naprawdę konieczne i w zbliżonej formie do natury (moja walka z Pasieńką) zwierzęcia, jeśli pies jest osobnikiem o niskiej wrodzonej pozycji, nie powinna być stosowana nigdy, bo niczego to nie zmieni, nie wolno psa nigdy uderzyć jeśli przyjdzie na wołanie, nie wolno karcić psa obrażając się na niego, to nie człowiek, jego świat jest bardzo prosty, nie ma w nim intryg, złośliwości, fałszu, zazdrości (tu znów warto sięgnąć do lektury "Filozof i wilk"). Jasne zasady, konsekwencja, MIŁOŚĆ, i zrozumienie natury psa i jego potrzeb, zupełnie różnych od naszych, to klucz do udanej relacji, trzeba również zaakceptować cechy danej rasy, a nie próbować je zmienić na siłę, to nie człowiek, nie można go karać za to, że poluje, taka jego natura, choć Lorenc w swojej książce twierdzi, że sprawdza się zbicie upolowaną zwierzyną po pysku takiego mordercy, ja nie miałam odwagi tego uczynić. Można za to zmienić imię zwłaszcza na zbliżone fonetycznie do pierwotnego, pies reaguje nie rozumiejąc, że to jego imię własne, a dźwięk, który się dobrze kojarzy. Ja swoim psom i kotom nadawałam imiona i kojarzyłam je z czymś pozytywnym dla wzmocnienia - mówimy imię i głaszczemy, karmimy, przytulamy, wołamy radośnie, zwierze przyzwyczaja się do czegoś pozytywnego w związku z dźwiękiem - imieniem. Gdy przyszła do nas Pasia nie wiedzieliśmy jak się nazywa, a po kilku dniach reagowała na nowe imię z Ajsza przeszła na Zoe, a teraz jest Pasia, ale nie można za każdym zawołaniem go zmieniać, bo się nie "zwiąże", ale można np. zrobić z Mała Asia, którą jest teraz na Mashe (Masza).
Strasznie kocham zwierzęta, dlatego, że są tak odmienne od nas ludzi - kochajmy tą inność, zamiast próbować ją zmieniać:-)

Mała Asia zamieszka u naszych przyjaciół od soboty, to trudna decyzja, ale będzie jej dobrze, a nam będzie łatwiej opanować resztę tej naszej dzikich wilków watachę. Ostatnio zamordowały nam osiem kur, są nie do opanowania, wyjątkowo inteligentni mistrzowie ucieczki. Wpadły na to, że kury można nastraszyć i wtedy w panice przelecą ogrodzenie i po nich...
Husky, to pies stadny, nie może być sam i w zamknięciu, bo będzie nieszczęśliwy, lub nawet zacznie się irracjonalnie zachowywać, nie sprawdzałam tego na husky, ale ogiery konika polskiego w dużej stajni zamknięte przez miesiąc wariują i stają się nadpobudliwe, a wystarczy niewielki padok, aby były zrównoważone i spokojne, podejrzewam, że to samo byłoby z huskym w boksie. To tyle na szybko, na teraz,z moich własnych obserwacji takiego najważniejszego, pewnie jeszcze nie jedno mi umknęło, ale jakby co to dopiszę. Większość z tych informacji umieszczałam już na blogu, ale tym razem, to taka moja instrukcja obsługi do psa, który zmienia właściciela, jest osobnikiem podporządkowanym i jest niezwykle słodka, będzie ją bardzo łatwo pokochać, bo Luncia, jest bardzo niezależna i chłodna emocjonalnie:-) Z nami zostaje Arrowek i Pasia oczywiście, oraz Basior, Luna i Mini(karzełek), dwie siostrzyczki, które strasznymi kombinatorkami w duecie były zostaną rozłączone... jak my sobie z tym poradzimy...

Może ktoś jeszcze coś wie o huskych i chciałby dodać o tych niezwykłych psach północy.