To już chyba lato.

Powiedzmy, że nie oczekujemy już przymrozków.
Więc może to już faktycznie lato?
Pracy jest dużo a czasu mało, więc jak zwykle już ostatnio, będzie fotorelacja.

Od opowieści słownych mamy przecież Paulinę, ale gdzie ci ona, gdzie? No nie wiem, znowu się gdzieś zapodziała, tym razem chyba na dobre... Paulina, Paulina, hop, hop!!!, Gdzie jesteś?
Cisza. Nic nie woła...

No dobra, to te zdjęcia.

Tak z rana, już w pracy? Przecież niedziela dzisiaj.

Oglądamy stajnię, przez firankę z estragonu, waleriany i brzóz. Waleriana wyrosła gdzieś na dwa metry.
Lidia - Ty widzisz, co Cię czeka?

Warzywnik, jaki smętny. Długo było zimno, siewy późne, więc rośliny malutkie takie. Wiatraczki na szczęście urosły dorodne, i butelki i puszki po piwie też. Dobre i to, chociaż w ogóle nie działa ( na nornice oczywiście ). Rządzą w ogrodzie razem z kwiczołami.

Na wale permakulturowym bób, ziemniaki i mega- ślimaki od Ady. Ślimaki działają, w przeciwieństwie do butelek.

A tu, szklarnia. Nie, to nie jest pole owsa, w które zaplątało się parę pomidorów. Chociaż może, w tutejszym klimacie, uprawa owsa w szklarni to wcale nie jest bezsens. Wyściółkowałam pomidorom słomą, to teraz mam owies. Gorzka Jagodo, mam wyrywać? Czy czekać aż się wykłosi?

Pierwsze róże. Pachną oszałamiająco. Niestety Blogger zapachów nie przepuszcza. Cenzura jakaś czy co?  Z płatków robię konfiturę różaną ( tak naprawdę to wychodzi zupa, ale smak OK. )

Kwiatki wzdłuż drogi.

Dzika róża w pęcherznicy. Nie chciało mi się jej wyrywać sto lat temu, i była to dobra decyzja. Szkoda jednak, że tak krótko kwitnie.

Łąki już zaczynają marudzić - siano, siano, zrób ze mnie siano.

W końcu jest z czego zrobić porządny bukiet.

I na tym skończymy dzisiejsze sprawozdanie. Nie jest pełne, bo nie było o koniach. Nie chciało mi się chodzić z aparatem tak daleko. Innym razem.