Konie

Konie
Konik polski, to rasa koni małych, pochodzących od dzikich koni Tarpanów występujących na obszarze Europy. Tarpany, które przetrwały zostały odłowione i umieszczone w prywatnym zwierzyńcu hrabiów Zamoyskich. W 1808 roku z powodu panującej biedy zostały rozdane do użytkowania chłopom, w wyniku krzyżowania się z lokalnymi końmi wykształciła się rasa nazwana przez prof. Vetulaniego konikiem polskim. Konik polski charakteryzuje się wysoką inteligencją, łagodnym charakterem, jest odporny, wytrzymały, ma niski wzrost (do 140 cm), silną budową ciała, twardy róg kopytny. Jest to rasa późno dojrzewająca (3-5) i długo żyjąca. Konik polski to przede wszystkim koń wierzchowy, do rekreacji, rajdów konnych i wycieczek doskonały. Jego niski wzrost sprawia, że wielogodzinne siedzenie w siodle nie jest uciążliwe, jest odważny i dzielny. Nadaje się również do prac rolnych i lekkich zaprzęgów, a jego łagodny charakter i inteligencja sprawia, że jest niezastąpiony w hipoterapii. Konik polski to świetny wybór dla całej rodziny, również dziecka, bo gdy nasz mały jeździec dorośnie, to nie będzie musiał rezygnować z jazdy na swoim przyjacielu, konik polski bez uszczerbku na zdrowiu poniesie jeźdźca o łącznej wadze do 130 kg

niedziela, 2 listopada 2014

Dusze niczyje...


Tam, kawałek za Proszową, jest takie miejsce wśród pól...
Tam wczoraj ( na szczęście nie jedyni ) zapaliliśmy znicze, 
tam byłam dzisiaj, trochę pobłąkałam się pomiędzy drzewami...
Wiatr zaczął wiać jak wściekły, gdy weszłam, przestał, gdy wyszłam.



główna aleja
jeden z niewielu całych


drugi...


takie niekompletne

już się tego nie złoży...






duchy lecą z wiatrem...

10 komentarzy:

  1. Ale niesamowita atmosfera... I te duchy na niebie... Dziękuję ci za te znicze.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie trzeba dziękować.
      A tych zniczy było więcej.

      Usuń
  2. U nas za wsią podobnie to wygląda. Całych niewiele zostało. Niczyje są teraz nasze, ale jak odejdziemy w niebyt, to nie wiem czyje będą.
    A te duchy na niebie niesamowite.

    OdpowiedzUsuń
  3. Tak wygląda cmentarz w Kaczorówce, tylko ze 4 groby jeszcze sprzątane, reszta zarośnięta, czasem to tylko pagórek......a ja lubię te stareńkie cmentarze.

    OdpowiedzUsuń
  4. Krzyż wykuty w kamieniu jest piękny.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ten stojący? Trochę mi się kojarzy z Twoim artystą ludowym od smoków.

      Usuń
  5. A w brzozowym gaiku, gaiku, jest mogilek bez liku, bez liku.

    Spiewala moja babcia...

    Ale Ci duchy, zatancowaly...

    OdpowiedzUsuń
  6. Piękna tradycja, tak ludzka...

    A duchy rzeczywiście tańcują na niebie!

    OdpowiedzUsuń