Konie, konina i dekupaż.

Wkurzyłam się nieco całą tą dyskusją na temat koniny, że to, że siamto, a zwłaszcza, że my ( Polacy ) koniny nie jemy, bo koń to jest zwierzę nie do jedzenia, i my ( Polacy ) mamy z nim specjalną więź. Nie zauważyłam tej więzi nigdy wcześniej, ale co tam, krótkowidz jestem. Nie zauważyłam jej również u siebie, zanim zaczęłam hodować konie.
Co zauważyłam to że przeciętny Polak konia widział w telewizji, go się zazwyczaj boi, na temat tego zwierzęcia niewiele wie.

No i że konia się nie je... Wzięłam więc z półki książkę kucharską klasyk - kto jej nie ma?          “Kuchnia polska”, proszę, nie aż tak stara, sama jej używam do różnych normalnych polskich przepisów.

A tu, jak byk, rozdział cały na temat przyrządzania koniny, nie na końcu, nie małymi literami, nie że ze wstydem. NIE! Bo to się proszę Państwa, je!

Zrobiłam zdjęcia, kto chce niech korzysta, jak już koninę w sklepie znajdzie.
Smacznego!

A tu - proszę, również klimat koński jak najbardziej - przecudne pudełko od Kretowatej.
Śliczne, prawda? Te kolory, to wyczucie rytmu, te śmiałe, impresjonistyczne pociągnięcia pędzlem! Van Gogh się chowa! (No dobra, wiem, że on akurat był ekspresjonistą)
Niech ktoś nie śmie się nie zgodzić ze mną - poszczuję go Nikitą (to koń)!

A tutaj jeszcze:

Stanowisko Polskiego Związku Hodowców Koni w sprawie działań organizacji ochrony zwierząt mających na celu uznanie konia za zwierzę towarzyszące, a tym samym uniemożliwienie w Polsce chowu koni z przeznaczeniem na ubój.

Polski Związek Hodowców Koni stanowczo protestuje przeciwko nieuczciwym kampaniom prowadzonym w mediach przez organizacje dążące do ustawowej zmiany kwalifikacji konia ze zwierzęcia gospodarskiego na zwierzę towarzyszące.
Zmiana taka spowodowałaby niewyobrażalne straty dla polskiego rolnictwa. Ponad 250 tys. koni jest utrzymywanych w gospodarstwach rolnych. Brak możliwości sprzedaży konia wybrakowanego z hodowli, czy chowanego z przeznaczeniem na ubój, może spowodować niezamierzony przez obrońców zwierząt efekt bankructwa tego segmentu branży rolniczej i pociągnąć za sobą niebagatelne straty dla polskiego PKB. Z dnia na dzień konie takie stałyby się zwierzętami bez żadnej wartości rynkowej, obciążającymi kosztami utrzymania mało dochodowe gospodarstwa. W takiej sytuacji rolnicy zostaliby zmuszeni do pozbywania się zwierząt za wszelką cenę, co najprawdopodobniej doprowadziłoby do niehumanitarnego traktowania prawie całej populacji koni i jej zniknięcia z mapy kraju.
Nieprzemyślany dyktat niewielkich, ale aktywnych w mediach grup, nie może powodować sprzecznych z interesem reszty społeczeństwa rozwiązań. Przytaczane przez nie argumenty odwołują się do emocji i są sprzeczne z faktycznym stanem. Od wielu lat organizacje te domagały się poprawy warunków transportu koni. Warunki zostały poprawione tak, że obecnie nie ustępują warunkom transportu koni nieprzeznaczonych do uboju (sportowych, rekreacyjnych). Jednocześnie liczba wywożonych z kraju koni spadła z ponad 100 tys. na początku lat 90. do ok. 20 tys. obecnie. W krajowych rzeźniach ubija się rocznie ponad 30 tys. koni z zachowaniem wszystkich unijnych i krajowych przepisów weterynaryjnych.
Według danych FAO (w załączeniu) w 2011 r. na świecie poddano ubojowi w celach konsumpcyjnych 4,5 mln sztuk koni. W samej Unii Europejskiej było to 285 tys., w tym we Włoszech 62 tys., w Rumunii 53 tys., w Hiszpanii 32 tys. Tylko w Polsce prowadzona jest tak brutalna akcja, a ubój koni nazywany rzezią, co ma wyraźnie pejoratywną konotację i świadczy o skrajnie złych intencjach w interpretowaniu rzeczywistości.
Każde z 40 tys. gospodarstw rolnych w Polsce z produkcji koniny uzyskuje średnio przychód w wysokości ponad 5 tys. zł, co daje roczny przychód w wysokości ponad 200 mln zł. Kto i z jakich środków utratę takich przychodów zrekompensuje, jeżeli nastąpi zmiana kwalifikacji koni? I czy na jednym gatunku te wrogie działania się zakończą? Może inne gatunki zwierząt gospodarskich też powinny zmienić kwalifikację. Kilka lat temu, ażeby rozszerzyć paletę jadanych w kraju mięs, uznano za zwierzęta gospodarskie daniele w fermowej hodowli, również strusie stały się zwierzętami przeznaczonymi do konsumpcji. Skąd w takim razie pomysł ażeby zabronić innym jadania koniny? Konie od początku ich udomowienia, tj. od ok. 5 – 6 tysięcy lat temu, obok wykorzystania wierzchowego i zaprzęgowego, zawsze traktowane były także jako zwierzęta konsumpcyjne i co do tego nikogo chyba nie trzeba przekonywać.
Apelujemy do wszystkich organizacji hodowców i producentów zwierząt gospodarskich, aby poparły nasze stanowisko, również we własnym interesie. Działania wąskich grup, które uzurpują sobie prawo narzucania innym jak mają żyć, co jeść i jakie wartości wyznawać, są znane z historii i nigdy nie przyniosły chluby ludzkości.