Byli i wrócili.

Szczęście mieliśmy, bo kiedy pojechaliśmy do Belgii, to wirus właściwie jeszcze był tam nieobecny. Co prawda ludzie już zwracali uwagę, by zachować odległość, kichali czy kaszlali zgodnie z zaleceniami, i maniacko myli ręce. Ale też dużo przyjemniej się oglądało wystawę, bo tłok był rozproszony.

W danej chwili wszystkie muzea i tam zostały zamknięte, więc cośmy zobaczyli to nasze i nikt nam już tego nie odbierze.

Właściwie była to wystawa jednego dzieła sztuki, z dobrze opracowanym kontekstem epoki, życiorysem artysty, było też trochę innych jego dzieł, oraz jemu współczesnych, wcześniejszych oraz późniejszych twórców.
A że człowiek w szkole musiał się uczyć na temat, zgadywać jak to dzieło wygląda na podstawie czarno-białych reprodukcji oraz barwnych opisów historyków sztuki, to z wielką ciekawością ruszyliśmy zobaczyć oryginał.
Warto było, powiem Wam, moi drodzy czytacze.
A miasteczko Gandawa, w którym wystawa miała swe miejsce, przeurocze jest i pełne zabytków z miłego mi wielce okresu średniowiecza.

zamek Gravensteen robi wrażenie

coś jakby Sukiennice krakowskie, ale większe i nadwodne

Cóż to za straszliwa flaga powiewa i bezcześci powietrze obok dumnego flandryjskiego lwa?

Dachy, daszki, kominy, widok z okna hotelu.

jakiś kościół, chyba Św. Michała

a to będzie katedra Świętego Bawona

 Święty Michał od tyłu

A to tzw. Belfort. Zwieńczony u góry przezabawnym smokiem, którego jednak nie udało mi się sfotografować.

Pogoda nie dopisała, jak nie zimno, to deszczowo, ale i tak bardzo mi się podobało.

A sztuki dzieło, które pojechaliśmy zobaczyć to:

Ołtarz Baranka mistycznego, Jan van Eyck.