Chwilowo biało.

 

W odpowiedzi na pytanie Kocurro z poprzedniego posta. Może potem będzie mi się chciało coś napisać. Na razie rosół gotuję i jestem jakaś wyprana z energii.

Zwierzątkom podsypałam siana i słomy, żeby nie musiały mokrego i ziemnego żarcia wygrzebywać spod śniegu. Szczerze mówiąc, mnie to bardziej przeszkadza niż im, zbyt troskliwa jestem.

Korus już w modusie zimowego szaleństwa. W końcu jego rasa z Norwegii się wywodzi, więc zima powinna być jego ulubioną porą roku. I chyba rzeczywiście jest.

Natomiast Pi uważa, że dobrze wychowany kot zimę spędza w domu. ( już nie w stajni, proszę państwa, kot wymusił jakoś bezwysiłkowo zmianę i proszę, noc w domu a dzień na dworze ).

Ale jednak życie bywa ciężkie i trzeba się jakoś pocieszyć, no więc z przepisu holenderskiego upiekłam ciasto z jabłkami i cynamonem, i jakkolwiek wyszło bardzo smaczne, to troszkę go dużo i sycące na maksa, a Latający nie chce jeść więc wystąpił problem nad-obfitości.

Tu mamy ilustrację przysłowia "Człowiek strzela a pan bóg kule nosi."
Planowaliśmy wykonanie ( rękami pracowników ) nowego ogrodzenia padoku i lonżownika przed nadejściem zimy. A tu jeden z pracowników poszedł w długą - alkohol go pochłonął - i praca niedokończona.  A dokończona być musi, bo inaczej nie da się wprowadzić koni na ich zimowe miejsce pobytu.

Korek w swoim ( śnieżnym) żywiole.

No to teraz już jest następny dzień, niedziela rano i po śniegu zostały nędzne resztki w osłoniętych od wiatru chłodnych zakątkach. Wywiało, stopiło. Zielona trawa za oknem. W sumie dobrze, bo może uda się pracownikom dokończyć te roboty padokowe ( jeśli A. wróci ze świata procentów), a ja może posadzę czosnek. I zabezpieczę róże? I to i to i tamto? Jedno jest pewne, roboty ci u nas dostatek.

A poza tym to jest jakoś średnio. Latającemu wyleczyli w szpitalu pęcherz ( 2 tygodnie w szpital, najpierw Goerlitz, potem Drezno ), wrócił do domciu zadowolony choć nie chodzący ( za słaby ). Więc leży na łóżku i niby dochodzi do siebie, tylko że teraz skarży się na ból brzucha. I za mało je, na mój rozum. Nie wiem z czego on zamierza odbudować te mięśnie, co mu tak skutecznie zanikły... I tak się ten żywot wlecze. 

Ale rosół ugotowany, w ilości sporej. Trzeba odcedzić gęste, dosmaczyć i Latającego poić będę.