Kopiuj i wklej.

Dosięgam tu na blogu szczytów lenistwa, chociaż tu sobie poleniuchuję, bo w życiu realnym coś się zawsze dzieje. Szczyt lenistwa dziś to nawet nie zwyczajne niepisanie, ale skopiowanie swojego komentarza z cudzego bloga ( Pastelowy Kurnik ) i umieszczenie go u siebie jako swojego wpisu. Patrz poniżej.


"Cześć Drobie! U nas pada, leje wieje, i w ogóle jesiennie. Ale to dobrze, że pada, bo przecież suszowe zaległości mamy od zeszłego lata.
Wczorajszy dzień spędziliśmy głównie w samochodzie oraz na izbach przyjęć przychodniowo - szpitalnych. Bo Latającemu nie chciało się szukać pewnych drewnianych elementów niezbędnych do czegoś tam i postanowił, że szybciutko zrobi nowe. Załączył piłę we warsztacie, i zaczął. Następnie słyszę wołanie:" Agnieeeeszka!" Lecę, a on z palcem w buzi, a krew się leje z tego palca, więc pytam grzecznie, czy ten palec cały, czy ucięty, bo spod krwi nie widać. Okazało się, że cały jednakowoż, chociaż ten kawałek dość luźno zwisa. Więc zdezynfekowali my, zawinęli i pojechali do wiejskiej przychodni. Pielegniarka rzuciła okiem i orzekła :"Chirurg i szycie. Jedźcie do Gryfowa, tam powinien być chirurg w przychodni albo w szpitalu." Jakkolwiek, okazało się, żę chirurga nie było w przychodni, a w szpitalu to panie na recepcji też miały wątpliwości czy będzie. "Jedźcie do Lubania.", rzekły. Więc wsiedliśmy w samochód, a krew kapała przez opatrunek, i pojechaliśmy w stronę Lubania. A jak już siedzieliśmy w samochodzie, to wysiedliśmy dopiero po niemieckiej stronie w Goerlitz przed szpitalem. Trzeba było troszkę poczekać, w Lubaniu pewnie też byśmy czekali, ale ładnie go poszyli, dali zastrzyk przeciw tężcowi, pośmiali się, że palec w opatrunku wyjątkowo dobrze się nadaje do pokazywania "fakju". No i cały dzień do tyłu. Wróciliśmy do domu. Następnie Latający zabrał się za szukanie tych dwóch kawałków drewna, co cały czas były bardzo potrzebne, nie znalazł, i zaczął kretyńsko popatrywać w stronę piły. Więc żeby go nie zabić, poszłam i znalazłam mu te dwa kawałki drewna, w miejscu, w którym podobno sprawdzał. I tak to dzień zatoczył wielkie koło, a w tym kole wiele się zdarzyło zupełnie, ale to zupełnie niepotrzebnie."


W komentarzu do komentarza Opakowana poradziła mi, żebym w ramach relaksu udała się do lasu na grzyby. Komentarza nie przeczytałam o czasie, bo udałam się już wtedy na grzyby ( telepatia działa). Strasznie lało, właściwie bez przerwy do teraz, ale nieprzemakalny płaszcz i kalosze zwyciężyły mokrą aurę. Spodnie przemokły mi tylko na kolanach. Relaks był bardzo udany, bo z powodu pogody spotkałam tylko jednego grzybiarza - szukał grzybów siedząc w samochodzie, a poza tym tylko deszcz, wiatr, szum liści i jednak trochę grzybów ale za to jakich. Prawdziwki twarde jak skała, wielkie jak góra. I inne. Wielkie jak opona, ale miętkie jak opona przebita. Czasem sobie myślę, że należy chodzić na grzybobranie z aparatem i robić portret każdego grzyba, ale potem znowu myślę, że to jednak przesada i zostawmy tym grzybom ich prywatność w lesie.

No więc wróciłam do domu i należało to dobro przerobić na żarcie, co uczyniłam. Korzystając z przepisu na zupę dyniowo -grzybową. Wyszła mi jedna z lepszych zup w życiu, nie chwaląc się aż tak bardzo.

Więc, Opakowana, Rogato, dzień się udał.

Tyle znalazłam.

Przed zupą.

Zupa ugotowana.

A oprócz tego, że smaczne jedzenie, to jeszcze prawie tylko ze swoich własnych produktów. To mnie kręci bardzo - własnoręcznie wyhodowana czy znaleziona żywność.

A te białe paski to kara za kopiowanie z cudzego bloga. Za cholerę nie chcą się dać usunąć.


Już zechciały! Dzięki Ci, Marijo!

Dora, dla Ciebie poniżej przepis na zupę z dyni i prawdziwków. Ja daję tylko świeże, albo poza sezonem mrożone.

Z tej książki, w której jest masa ciekawych i zaskakujących przepisów,

Ten przepis, tylko nie dawajcie tyle rozmarynu, co napisane. Nie da się zjeść, to musiał być błąd w druku. Ja daję parę listków pokruszonych i starczy. No i oczywiście nie bawię się w efekciarskie 6 czy ileś tam małych dyń, tylko odważam +- 800 gram dyni i już.

Ciekawe, czy przepis na zupę mieści się w kategorii "jedna strona z mądrej książki na jeden wpis", takie było moje założenie na początku roku chyba...

A to nasz ostatni bukiet kwiatów z ogrodu. Wczoraj zerwane, przed nocą mroźną, jeszcze teraz na termometrze -5, a na dworze biało od szronu.